Watervallen, kerst in korte broek en de bus.....
Door: Marco Schoorl
Blijf op de hoogte en volg Marco
19 December 2014 | Uruguay, Punta del Diablo
Bij de ingang aangenomen kon je gelukkig (ahum) een hele toeristische bus nemen naar de watervallen. Er was geen andere mogelijkheid dus moest ik deze benutten. Vlak voor de watervallen stapte ik uit en door middel van een wandeling langs de helling van de vallei kwam ik steeds iets dichter bij de Duivelsmond, zoals de bekendste waterval heet. Iedere keer was het uitzicht al adembenemend mooi wat zich steeds verder opbouwde tot ik onderaan de waterval stond, door middel van een uitkijkpost kon je tot aan de voet van de watervallen komen. Gelukkig had deze goed voorbereide reiziger zijn HEMA poncho meegenomen dat ik niet nat werd! haha. Het was wel fantastisch mooi!
Daarna de lift genomen naar boven vanwaar het uitzicht wat minder was. Maar dat zou een paar dagen later wel weer goed komen.
Na een bezoek aan de watervallen heb ik nog een bezoek gebracht aan een papegaaien park wat er vlak naast lag! Alle soorten en kleuren papegaaien heb ik nu gezien!
In de avond was er een klein feestje in het Hostel waar ik leuk heb zitten praten met twee Nederlandse meiden en een Duits koppel, beide op rondreis door Zuid Amerika.
De volgende dag had ik, volgens mijzelf, een vrije dag verdiend. Dus lekker bij het zwembad gezeten. Gelezen en lekker gekookt voor mezelf.
Een beetje sceptisch stapte ik de volgende dag, zondag, de bus in om naar de Argentijnse kant van de watervallen te gaan. Zal wel min of meer het zelfde zijn. Maar iedereen raadde mij toch aan om te gaan kijken, dus dan doe je het maar.
In de bus kwam ik al snel aan de praat met een groep Nederlanders. Een aantal van hun was in Brazilië voor studie en ander deel van hun kwam hun geliefde hier opzoeken en nu was de volledige groep er even tussenuit, naar de watervallen. Met de bus de Braziliaans Argentijnse grens over, waarna we arriveerden bij het busstation aan de Argentijnse kant waar we (in pesos!) een buskaartje moesten kopen om uiteindelijk naar de Argentijnse kant van de watervallen te gaan. Dus eerst maar op zoek naar een pinautomaat, deze bleek in de buurt en met de groep hebben we zo ongeveer het hele apparaat leeg getrokken.
De mevrouw van de de buskaartjes verkoop wist ons te overtuigen om ook de boottocht naar de watervallen te nemen. Dat was een ervaring om nooit te vergeten en super mooi. Nouja, in je eentje doe je dat niet zo snel, maar met een groep is dat altijd veel leuker! Dus besloten dat ook te doen als we in het park waren.
Uiteindelijk bleek het park aan de Argentijnse zijde totaal anders te zijn dan het park aan de Braziliaanse zijde. Heel veel mooie wandelroutes leiden je uiteindelijk naar de watervallen, onderaan, halverwege en van bovenaf. Fantastisch mooi en zeker een aanrader.
Vanaf beneden konden we de boot nemen, voorzien van speciale waterdichte tassen waar we onze spullen in konden doen. De gids op de boot vertelde ons dat we eerst naar een klein watervalletje gingen en daarna naar de grote, waarbij we in de gelegenheid waren om foto´s te maken, maar dat hij ons vanzelf zou vertellen wanneer we de camera´s weg moesten doen. Aldus geschiede, eerst het kleine watervalletje, er ontstond al een beetje opgewonden rumoer omdat iedereen lichtelijk nat werd van de nevel. Uiteindelijk de grote waterval, onwijs mooi, vanaf het water. Ondertussen begon de gids met het aantrekken van zijn regenpak, inclusief capuchon... Vervolgens vertelde hij dat we de waterval van wat ´dichterbij´ gingen bekijken en dat het daarom beter was om de camera´s weg te stoppen. Nadat dat gebeurd was gaf de kapitein vol gas en gingen we recht de waterval in!!!! hahaha heerlijk verfrissend en echt iedereen was helemaal nat. Op de vraag of we nog een keertje wilde antwoordde iedereen volmondig ja! Dus daar gingen we nog een keer! pfff wel ff lekker afgekoeld.
Het park aan de Argentijnse zijde van de watervallen is uitgestrekt en groot, je kan veel bezoekjes brengen aan verschillende hoogtes van de watervallen, wat heel mooi is en daardoor zeker een dag de tijd vraagt. Aan het einde van de dag, toen we weer in Brazilië waren nam ik afscheid van de groep, een fantastische dag gehad.
De volgende dag was mijn dag van vertrek, ik zou ´s middags de bus terug naar Curitiba nemen, om van daaruit verder te reizen.
Maar ´s ochtends ben ik eerst nog even naar Cidade del Este gegaan, in Paraguay. Via pont de Amizade (brug van de vriendschap) ben ik toen in de grootste taxfree markt van Zuid Amerika terecht gekomen. Je kon er echt alles kopen, elektronica, sieraden, kleding, wapens, messen, horloges enzovoorts. Ik ben naar huis gegaan met een overhemd.
Net na de lunch ging mijn bus naar Curitiba terug, een rit van zo'n 10 á 12 uur. Midden in de nacht kwam ik dus aan, waarna ik meteen naar mijn hostel ging waar ik al eerder was geweest. Om daar lekker te gaan slapen.
Toen ik wakker werd en ontbeten had was het weer tijd om te gaan. Je hebt ook nooit rust als reiziger.....
Vandaag stond de bus naar Blumenau op het programma. Blumenau is een door Duitse immigranten opgebouwde stad in de staat Santa Caterina. In Blumenau wordt ook het Oktoberfest gevierd, het grootste Oktoberfest buiten Duitsland. Halverwege mijn rit naar Blumenau stond de bus in ene stil, kan gebeuren. Maar na een half uur waren we nog geen centimeter verder gereden, terwijl van de tegenovergestelde richting wel verkeer bleef komen. Één van de medepassagiers kon vertellen dat er wegwerkzaamheden waren en dat ze daarom de weg afsloten.... juist...dus helemaal afsluiten.... ja!
Na 2,5 uur bleken de werkzaamheden klaar te zijn en konden we verder reizen. Toch fijn dat ze in Nederland dit beter aanpakken.
In Blumenau verbleef ik blij Tatiana en haar ouders thuis, die ik via Couchsurfing heb leren kennen.
Overdag ben ik zelf even Blumenau ingeweest en daar mooie Duits vakwerkhuizen kunnen aanschouwen inclusief het Weihnachtsdorf!
In het Weinachtsdorf werd ´s avonds nog een Weihnachtsfeest georganiseerd op z´n Duits. Lange banken en tafels en pullen met bier.
Gezellig dus!
Vanuit Blumenau ging mijn reis naar het zuiden verder. Volgende stop, Florianapolis, ook wel Floripa in de volksmond.
Floripa is een eiland voor de kust, dat vooral bekend is bij surfers omdat er altijd een goede golfslag is. Gelukkig ben ik heel goed in het surfen op internet dus deze stad leek mij wel wat ;)
In het hostel waar ik verbleef werd ik al meteen herkend door een Australisch koppel dat mij bij de watervallen van Foz de Iguaçu had gezien, wat kan de wereld toch klein zijn. Met dit koppel ´s avonds vaak zitten praten, zij waren ook aan het rondreizen door Zuid Amerika.
Nadat ik een dagje strand had gedaan besloot ik om hier toch maar niet te surfen het water was gewoon te koud! brrrr.
In Rio de Janeiro was het water veel lekkerder. Ik ben op vakantie dus wil ik wel een beetje lekker zeewater!
De volgende dag besloot ik om een fietstocht te maken over het eiland en het strand! Heerlijk!!!! Beetje uitwaaien en over het strand fietsen!
Na drie dagen Floripa had ik het wel gezien met al die surf-gasten ben besloot om verder te gaan. Met een busrit van een paar uur kwam ik aan in Porto Alegre. Vanuit Porto Alegre was het maar 20 minuten lopen naar het Hostel dat ik had geboekt, dus besloot om te lopen. Nog niet uit het busstation werd ik door een straatverkoper in het Frans begroet: Bonsoir
Deze begroeting stond meteen symbool voor mijn beeld over Porto Alegre. Ik wil Porto Alegre de twijfelachtige eer geven Parijs van het zuiden te noemen. Alles wat niet romatisch is aan Parijs heeft Porto Alegre.... Drukke wegen door de binnenstad, zwervers en clochards die zich ophouden onder alle bruggen en viaducten en een bediening in de restaurants en cafeetjes die ik herken vanuit Parijs.....
Dat was dus mijn ervaring met Porto Alegre.
Vanuit Porto Alegre ben ik naar Gramado gegaan, volgens mijn reisgids ten tijde van kerst, de kersthoofdstad van Brazilië. En dat bleek waar te zijn. Gramado viert tijdens de maanden oktober, november en december Festival Natal Luz, het kerstlichtjes feest. De route naar de stad was al overweldigend mooi, de stad licht in de vallei van de hortensia's waardoor je echt door een vallei van blauwe hortensia's reed.
Gramado is een stad die vooral is opgebouwd door Duitse, Zwiterse en Italiaanse immigranten, waardoor de stad een enorm Alpine sfeer heeft. Het is net of je in een willekeurig Alpen stadje bent. De huizen, de chocolade winkels en de keurig, met bloemen gevulde perkjes. Het blijft toch vreemd om bloeiende afrikaantjes te zien onder een kerstboom...
´s Avonds was er eerst samenzang waarna, toen het donker was de lichtjes in de hele stad werden ontstoken! Heeeeel erg mooi!! En voor het eerst deze reis het kerstgevoel, alleen dan wel op teenslippers en in kort broek.
Vanuit Gramado, terug naar Porto Alegre om daar de nachtbus te nemen naar Chuy (grensdorpje tussen Brazilië en Uruguay)
Bij de Braziliaanse douane ging alles goed! Waarna ik mijzelf trakteerde op een ontbijtje en opzoek ging naar de bus die mij naar Punta del Diablo (Uruguay) zou brengen. Eerst nog wat gedoe met het verkrijgen van Uruguayaanse Peso´s maar ook dat was gelukt. Op tijd in de bus en de bus reed vervolgens naar de paspoort controle om Uruguay in te gaan.
Vervolgens toen ik nog druk bezig was met het invullen van het immigratie formulier en het verkrijgen van de juiste stempels, was de buschauffeur van mening dat hij alle passagiers weer binnen had en besloot hij verder te rijden.
Toen ik een minuut later buiten stond, was er geen bus meer.....
Het enige wat ik nog had was mijn paspoort en mijn portemonnee. Bagage was natuurlijk in de bus. ´Ooohwoehoo even rustig adem halen´
Ik wende mij maar tot één van de douane beambten (of najah een van de mannetjes die daar bij de grensovergang thee zat te drinken) en deze begreep meteen mijn probleem en begon te bellen.
De buschauffeur zou een paar mensen afzetten dan terugkeren naar een bepaalde rotonde waar ik dan weer in de bus kon stappen.
Vervolgens hielden de douane mensen een paar oude mate-drinkende-mannetjes aan, waarbij ik vervolgens in de auto stapte. (of wat er nog over was van wat ooit een auto was) Deze vriendelijke mannetjes brachten mij vervolgens naar een rotonde in de middle of nowhere, waar ik volgens hun moest wachten op mijn bus.
Daar zit je dan, in the middle of nowhere, op een rotonde, zonder je spullen, zonder verkeer, te wachten op een bus.....
Gelukkig kwam uiteindelijk mijn bus aan de horizon en kon ik mijzelf weer met mijn spullen herenigen. Na excuses van de buschauffeur zijn we verder gereden waarna ik, dit keer met al mijn spullen, de bus uitstapte, op de gewenste plaats. Punta de Diablo. Welkom in Uruguay!!!
-
20 December 2014 - 13:17
Ker:
Gaaf verhaal weet maat! Veel plezier in Uruguay! -
20 December 2014 - 13:55
Corrie:
Wat een avonturen maak je allemaal mee, knap van je dat je er iedere keer weer zo'n prachtig uitgebreid verslag van maakt, kunnen we lekker meeleven. Wat zal het wennen zijn als je weer in Nederland bent en
dan weer moet meedraaien met alles, maar dan kan je wel terug kijken op een hele mooie ervaring. Groetjes je vader en moeder xxx -
20 December 2014 - 15:50
Erik-Jan En Kristel:
Amigo!
Jemig, wat schrijf jij leuk maar manmanman, wat was het veel om te lezen! Leuke verhalen weer en wat een mooie foto's. Geniet er goed van, hou je bagage bij je in de buurt:-) en tot het volgende verhaal. Vriend, voordat ik het vergeet, hele fijne feestdagen en een fantastisch 2015! Liefs -
21 December 2014 - 11:04
Harry:
Als je alleen de foto`s zou bekijken, lijkt het erop dat je nog oude foto`s van vorig jaar in Duitsland of elders in Europa er tussen had zitten. Je stapt aan de andere kant van de wereld ook regelmatig in "Europa" rond. Jammer dat je hier nooit in "Zuid-Amerika" rondloopt (ja, in een Braziliaans restaurant). Leuk dat je op de grootste belastingvrije markt van Zuid-Amerika een ... overhemd koopt. Indrukweekend verhaal weer met als hoogtepunt, voor mij, dat dan toch die bus weer komt met je spullen. OP de een of andere manier lijkt in dat werelddeel alles toch goed te komen. Ik wens je toe dat het zo blijft. Ik ben benieuwd hoe je die lange busreizen vult. Kijk je wat naar de omgeving, lees je veel, slaap je veel. Het zal wel een mix zijn. Het is natuurlijk ook een vraag van een Rotterdammer, die elke minuut nuttig wil besteden. Mooi vervolg van je reis in Uruquay. -
21 December 2014 - 11:47
Annelies:
Hoi Marco, ontzettend leuk om jouw verhalen te lezen en het "mee te beleven " !
Byzonder mooie foto's . Geniet er van , dat zal wel lukken !
Groetjes Annelies. ( moeder van Lieke ......Cebu ....) -
21 December 2014 - 23:25
Marc Flikweert:
Ahoy Marco.
wat een belevenissen en het komt ook allemaal weer goed. je maakt een hoop mee hoor ik al en re maakt heel veel kilometers. je besteed je dagen goed volgens mij want elke dag is die man wel weer op pad zoals je het verteld. straks heb je nog een jaar nodig om bij te komen hahahahaha ik wil je ook nog fijne feestdagen wensen en een goed nieuwjaar. -
21 December 2014 - 23:25
Marc Flikweert:
Ahoy Marco.
wat een belevenissen en het komt ook allemaal weer goed. je maakt een hoop mee hoor ik al en re maakt heel veel kilometers. je besteed je dagen goed volgens mij want elke dag is die man wel weer op pad zoals je het verteld. straks heb je nog een jaar nodig om bij te komen hahahahaha ik wil je ook nog fijne feestdagen wensen en een goed nieuwjaar. -
26 December 2014 - 15:35
Fienekebaars:
Daar zit je dan in dat verre Brazilië te wachten op een bus die wel of niet komt wat een luguber moment zal dat zijn geweest maar gelukkig alles kwam toch weer goed, het busje kwam zo!
Mooi verslag en dank daarvoor , ook voor de haas die je vader van de week kwam brengen ( schrok me rot hij was nog helemaal intact met kop en vacht en al ) maar je vader maakt hem schoon en brengt hem volgende week naar ons toe, erg lief.
Marco fijne dagen en tot horens met lieve groeten van ons Dick en Fieneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley