Holandês em Brazil

Ola allemaal,

Mijn laatste bericht sloot ik af met dat ik mijn reis zou voortzetten naar Holambra, min of meer de bekendste Nederlandse immigranten kolonie van Brazilië.
Nadat ik afscheid had genomen van de Clovis en de andere padres (Ronaldo en Flavio) nam ik de bus richting Campinas. Vandaar uit zou er een bus gaan Holambra. Dat had ik immers gelezen op de website van Holambra.

Aangekomen in Campinas ging ik naar de eerste de beste info-balie om daar te vragen welke bus naar Holambra ging. Daar werd ik verwezen naar het andere busstation (Ik was op het interstatelijk busstation en ik moet naar het stedelijk busstation) oke logisch. Daar aangekomen, verwees een of andere dude me weer terug. eeeeh dat klopt volgens mij niet. Op naar de volgende info-bali.
Daar was een mevrouw die mij een busnummer kon geven (ik had alleen een naam). Dat was al wat meer info. Maar waar die bus vertrok, ergens daar verderop aan het einde van de straat... oke.
Najah lopen dan maar. Na enig zoeken kon ik het niet vinden, gevraagd aan allerlei mensen in de straat. Maar de meeste Brazilianen weten niks van hun eigen stad. Toen ik de moed had opgegeven en terug wilde gaan naar het grote busstation kwam ik zowaar de bushalte tegen van de bus die naar Holambra ging! Het geluk was aan mijn zijde! En de bus was er ook nog eens binnen luttele minuten.
Na een uurtje in de bus gezeten te hebben kwam ik aan in Holambra, daar ontmoette ik Analice, die ik via Couchsurfing had leren kennen en bij haar thuis zou ik verblijven.
Haar huisje was echt super! De locatie was als een klein paradijs, het leek wel alsof ik in een jungle-lodge zat. Als snel raakte ik bevriend met Gustaaf (de hond) en de katten.
´s Avonds had Analice yoga-les en ze vroeg of ik meeging. Najah waarom niet! Nog nooit gedaan en eeeeeeh dat was ook te merken. Ik weet van mezelf dat ik geen acrobaat ben die dagelijks allerlei lenige exercities uitvoert. Maar toch aan deelgenomen op het niveau dat bij mij past. Een soort passend onderwijs haha. Erg leuk en ook weer een ervaring rijker.

Gelukkig was het huis van Analice met alles uitgerust dus kon ik ´s ochtends genieten van een boterham met kaas en een glas melk waarna ik op de fiets naar het dorp ben gereden waar ik een kopje koffie met appelgebak heb genomen en even door wat tijdschriften heb zitten bladeren waarbij op de achtergrond zachtjes een concert van Rene Froger werd afgespeeld. Ja, ik ben nog steeds in Brazilië. haha
Daarna ben ik wat verder door Holambra getrokken waarbij ik vanzelf in het museum van de immigranten aankwam waar toevallig net een Braziliaanse groep werd rondgeleid. Ik sloot mij aan bij deze groep en aan het einde van de rondleiding kwam ik aan de praat met Jan Eltink, de rondleider van de groep een van de eerste immigranten.

Het is echt heel indrukwekkend met wat voor doorzettingsvermogen en moed de eerste immigranten hier naartoe zijn gekomen.
Na de Tweede Wereldoorlog zijn er verschillende groepen Nederlanders in dit grote avontuur gestapt om letterlijk een nieuw leven op te bouwen (en veel indrukwekkender dan Utopia). De gezinnen van toen waren na de oorlog niet in staat om al hun bezittingen / kapitaal mee te nemen dat mocht simpel weg niet. Groepen namen afscheid van hun Nederlandse familie en vrienden met de gedachte ze alleen nog maar terug te zien in de hemel. Waarna ze op de boot stapte die hun in drie weken naar Brazilië bracht.
Daar aangekomen stond er nog een lange tocht naar het binnenland op het programma. En dan eindelijk aangekomen op een plek met... niks. Er was letterlijk niks, de grond moest nog ontgonnen worden en huizen moesten nog gebouwd worden. Wat moeten ze wel niet gedacht hebben op dat moment? Zo lang gereisd, afscheid genomen van al je bezittingen en familie en dan kom je aan in een vreemd land op een plek waar letterlijk niks is.
Er zijn natuurlijk verschillende gezinnen teruggegaan, maar ook vele zijn gebleven. Deze pioniers (en dat zijn het het echt) hebben een nieuw leven opgebouwd op z´n Nederlands natuurlijk. Zo werden er coöperaties opgericht waardoor de boerengezinnen gezamenlijk hun nederzetting, hun dorp en nu zelfs stadje konden opbouwen. Na verloop van tijd werd er deels de overstap gemaakt van landbouw naar bloemen, planten teelt.
Dat blijkt nu de gouden zet geweest te zijn. Holambra staat bekend als Cidade de Flores, er is een veilig waar 60% van de Braziliaanse bloemen en planten markt langs komt.
Het blijft toch een wonder dat deze Nederlanders dit hebben neergezet.
Het gesprek met deze Jan Eltink was zeer indrukwekkend, we raakten beide niet uitgesproken.

Verder kenmerkt Holambra zich door quasi Nederlandse huizen, molens, folklore, klompen, stroopwafels en fietsers. Tjah ik weet niet hoe ze het doen maar opoe fietsen, Gazelle en Batavus heb ik hier ook waargenomen.
Ook aan de huizen kan je duidelijk zien dat er Nederlanders wonen, tuinkabouters, valletjes, plantjes voor de ramen enzovoorts. Je haalt ze er duidelijk.
Vandaag de dag is de Nederlandse gemeenschap qua aandeel van de bevolking een stuk kleiner. Dit komt simpelweg doordat Holambra een enorme economische aantrekkingskracht heeft op de omgeving dat veel Brazilianen zich hier graag vestigen. Echter blijft het een knap staaltje werk wat deze pioniers hier in 60 jaar hebben neergezet.

Na Holambra wilde ik naar Curitiba, maar deze verbinding was erg slecht. De verbinding tussen São Paulo en Curitiba was een stuk beter. Dus besloot ik om een tussenstop te maken in São Paulo, bij Paulo. Altijd fijn om overal je vrienden te hebben! Het werden totaal twee dagen, zodat ik ook nog even kon uitrusten, wasje draaien, LIJSTJES maken (voor de rest van mijn dag). Het was weer een ............ dagje. De betreffende lezer die zich voelt aangesproken kan zich bij mij melden voor een presentje dat ongeveer half juli zal worden afgeleverd in Frankrijk ;)

Vervolgens naar Curitiba gegaan. Curitiba is in verschillende opzichten een moderne stad. Het bussysteem is anders dan normaal en er zijn veel voetgangers wegen, autoluwe zones en de levensstandaard ligt hier hoger dan het gemiddelde in Brazilië.
Om in een bus te komen ga je eerst een soort grote buis in (tube) waar je betaald, waarna je de bus ik kan. Vervolgens als je uit de bus stapt, stap je dus weer in een pijp en kan je gratis overstappen, als je volgende bus bij de zelfde buis/pijp stopt. (zie foto's).
In het hostel zat ik op de kamer samen met Pedro uit Cuiaba maar studerend in Floriana Polis, Mike (Nederlanders maar voor zijn studie in Rio) en nog een wisselend genootschap aan andere Brazilianen.
Het was erg gezellig, met Pedro heb ik veel opgetrokken. Zo zijn we samen naar de Bar de Alemão gegaan. (Duitse Bar) en hebben we op zondagavond het kerstliedjes zingen op het plein gedaan.
Daarbij was het grote voordeel dat Pedro en ik, in vergelijking met de gemiddelde Braziliaan, betrekkelijk lang zijn. Wij hadden dus goed zicht.
Heerlijk 's avonds in korte broek kerstliedjes zingen! Nooit eerder gedaan. haha

Samen met Phillip, Duitse jongen die ook in het hostel zat, heb ik de Serra Verde Express genomen. Een trein die voert door het Atlantisch Woud van Brazilie. Heel mooi en indrukwekkend, groen, bos, bomen, bos, bergen, bos, bomen, groen.
Ook heb ik nog een uitstapje gemaakt naar Castrolanda (ook een Nederlandse immigranten nederzetting) Deze nederzetting staat vooral bekend om zijn enorme agrarische productie. Een van oudsher gereformeerde nederzetting. Een stuk kleiner dan Holambra, maar de Coöperatie was indrukwekkend groot.
Echter het probleem was dat er geen bussen terug gingen, en taxi's waren er ook al niet. Dus wat doen je dan??? Dan ga je naar de bouwmarkt en vraag je aan mensen of zij toevallig naar Castro gaan (dichtstbijzijnde stad vanwaaruit wel een bus gaat). Zo kan ik liften ook van mijn to-do list afstrepen.

Nu nog in Curitiba, vanavond neem ik de bus naar Foz de Iguaçu. De indrukwekkendste en misschien wel bekendste watervallen van de wereld.

Verder nog even een leuk weetje: De mensen in Brazilië zijn het niet gewend dat je als toerist betrekkelijk goed Portugees spreekt. Ik heb dan al vaak de vraag gehad waar ik vandaan kwam: Portugees? Italiaan? Spanjaard? Castiliaans? Amerikaans? Duits? Maar Nederlander hebben ze tot nu toe nog niet gesuggereerd.