Samen op stap

**Waarschuwing: Het lezen van dit verhaal kan u en ander om u heen in de verleiding brengen om ook te reizen. De personages die zijn genoemd in het verhaal zijn op waarheid gebaseerd. Voor overige of aanvullende informatie wordt u verzocht om rechtstreeks contact op te nemen met auteur of zijn nederlandse compagnon.**

Zes januari was alweer mijn laatste berichtje! Wat een tijd geleden lijkt het dan in ene! De afgelopen vier weken misschien weinig van me laten horen, maar dat had en goede reden! Het was namelijk super gezellig! De afgelopen vier weken heb ik samen met Stephan opgetrokken die zolang over was. Samen hebben we een groot deel van Argentinië onveilig gemaakt (letterlijk, hahah) en nu hij weer terug is in Nederland heb ik even de tijd gevonden om een verslag van onze reis te maken. Ik zal het proberen kort te houden, ik doe mijn uiterste best! haha

Allereerst was het natuurlijk Buenos Aires, daar had ik afgelopen dagen mondjesmaat wat van meegemaakt, maar nu was het dan echt tijd om samen Buenos Aires te verkennen! De eerste dag zijn we naar La Boca en San Telmo gegaan. Twee wijken iets buiten het centrum. De eerstgenoemde bekend omdat het een oude havenwijk is, waar nu ale huisjes in vrolijke felle kleuren geschilderd zijn. En waar wij op de foto zijn gegaan met de Paus.
De volgende dag hebben we een FreeWalking tour gedaan! Echt heel leuk door de stad gelopen waar ons van alles werd verteld over de geschiedenis en de gebouwen in de stad. We hadden een hostel in Palermo, een levendige wijk, dus 's avonds gingen we erop uit om lekker te eten en te genieten van het mensen kijken ;)

Onze vierde dag was het, helaas, erg regenachtig, niet wat we besteld hadden. Maar met een beetje bladeren in onze reisgidsen kwamen we al snel op een goed idee! Het theater van Buenos Aires bezoeken, ze geven er rondleidingen en dat was zeker de moeite waard. We hebben veel opgestoken over de bouw van een theater / opera huis. Zoals speciale weduwe zitplaatsen, een speciale zitplaats voor de president en kinderen die hoog boven het plafond werden weggewerkt. haha

Vervolgens hebben we de bus genomen naar Rosario. Een stad die bekend is omdat daar een nationaal vlaggenmonument was, (waar de eerste huidige Argentijnse vlag werd gehezen) en waar het geboortehuis van Ché Guevara zou zijn. Nou laat ik het zo zeggen, het vlaggenmonument hebben we gevonden. Het geboortehuis van Ché was nergens te vinden, waarschijnlijk niet goed gekeken. We besloten na 1 nacht weer door te gaan onze volgende bestemming werd Cordoba.

In Cordoba verbleven we in Malibu hostel, het hostel van Josefina die ik ontmoet had in Punta del Este (kerstmis)
De dag van aankomst hebben we het overdag rustig aan gedaan. Het centrum verkend en wat rondgelopen. 's Avonds zijn we met Josefina en Romina (vriendin van Josefina) wat gaan drinken in de stad en t werd later dan verwacht! Maar uiteindelijk hebben wij toch de rekening mogen betalen ;)
De volgende dag zijn Stephan en ik ' s ochtends wat gaan wandelen, beetje in en buiten het centrum. In de middag is Stephan het park ingegaan en ben in met Josefina en wat vrienden van haar naar het zwembad gegaan. Dan moet je je daarbij niet en Nederlands zwembad voorstellen. De Argentijnen weten vaak niet hoe je moet zwemmen, dus het zwembad is maximaal 1.50 diep en iedereen hangt een beetje aan de kant te praten. Dan komt er een gekke Nederlander die wil duiken, bommetje maken, zwemmen, ballengooien en spelletjes in het water eeeh tjah dat is toch een beetje anders. hahah
In de avond zijn Stephan en ik met vijf prachtige meiden op stap geweest. De omgeving en wijzelf vroegen ons ook af wat deze mooie meiden om ons heen deden, Maar wij genoten ervan en hebben heerlijk een ijsje gegeten in het ijssalon van Romina. Daarna nog gaan stappen.

Omdat we uit waren geweest hadden we het verdiend om uit te slapen, dat hebben we dan ook gedaan. En zijn de volgende middag naar Alta Gracia gegaan, en dorpje net buiten Cordoba. De belangrijkste reden dat wij naar Alta Gracia gingen was het feit dat daar het huis staat waar Ché Guevara is op gegroeid en wat momenteel een museum over hem is. Erg leuk en interessant. Verder nog wat in het oh zoh touristische (niet dus) Alta Gracia wat rondgewandeld en vervolgens terug gegaan naar het Hostel. In het Hostel kwamen we aan de praat met twee Italiaanse jongens die net gearriveerd waren, zij waren ook in Rosario geweest en hadden daar ook gezocht naar het geboortehuis van Ché Guevara, zij hadden het ook niet gevonden. Het enige dat zij gevonden hadden was een bord waarop stond: Hier was ooit het huis waar Ché Guevara is geboren..... Het hele huis bestond niet meer! Daarom konden wij het al niet vinden! haha.
's Avonds hebben we de nachtbus genomen naar Mendoza.

De volgende ochtend werden we wakker in Mendoza en zijn meteen naar ons Hostel gegaan, waar we na een douch de stad zijn gaan verkennen. Leuk stadje, maar dat was eigenlijk niet waar we voor waren gekomen. De kenners onder jullie zullen het al weten..... Ja Mendoza is een belangrijke wijnregio in Argentinië. Dus de volgende dag gingen we ook richting de wijngaarden. Daarvoor kon je de bus naar Maipu nemen, de lijnen 171, 172 en173 zouden je precies naar de plek brengen waar wij moesten zijn. Maar bij dezelfde halte stopte ook lijn 174; aaah die zal ook wel die kant op gaan! En ja dt klopte, voor 95%. Alleen op het cruciale moment waar de bus links moest ging onze bus, lijn 174 rechts. En daarna had de bus geen enkele neiging tot keren op stoppen meer! Vervolgens werden we ergens (letterlijk) in the middle of nowhere uit de bus gezet....yeeeaah!!!!
Na een kleine wandeltocht kwamen we aan bij een kleine kruizing waar een bushalte leek. We stonden er even te wachten in hoop op e bus. Na engie tijd stapte ik op een ouder man af en vroeg hem waar de bus naar Maipu langskwam. (zodat we in Maipu de goede bus naar de wijngaarden konden nemen) De man wees mij naar de halte om de hoek. Er bleken dus twee haltes op de kruizing te zijn. Oké, bedankt voor de tip. We stonden nog niet goed en dus bus naar Maipu kwam langsrijden, maar vanaf de andere halte...... aaaahhhggrrr. De vriendelijke oude man kwam naar ons toe gedraafd en vertelde ons dat de bus naar Maipu ook vanaf de ander halte vertrok (waar we eerst stonden, voordat ik hem de weg vroeg). Dus Stephan en ik verkasten weer naar de vorige halte en je raadt het al, het leek wel een slechte film, zodra wij weer bij halte nummer 1 stonden kwam de bus vanaf halte nummer 2 langsrijden... Grote diepe zucht. Toevallig was het die dag ook blue monday, en wij hadden die morgen besloten dat wij daar niet in geloofden. Maar nu moesten we er toch wel aan.
Maar gelukkig was daar onze redding!!! Lorenzo! Bij bushalte nummer 1 stond ook een vrouw afscheid te nemen van een ouder echtpaar dat haar net had afgezet. Het oudere echtpaar bood ons vervolgens een lift naar Maipu aan!! Geweldig!!! Lorenzo en zijn vrouw Aurelia. Het voelde echt of we weer bij opa en oma in de auto zaten! Lorenzo vertelde over waar ze woonden en over Maxima.
Vervolgens in Maipu wat gegeten en toen de goede bus genomen naar Maipu waar we een fiets huurden om naar de verschillende wijnhuizen en wijngaarden te fietse. We huurde onze fiets bij Mr. Hugo (zo heet het fietsenverhuur) en we ontmoette ook de échte Mr. Hugo, the godfather of fietsverhuur. Hij heeft meer dan 70 fietsenen is dus dé man waar je moet zijn om een fiets te huren. Hij spreekt alleen geen engels, maar zijn dochter wel. Wij handelde de verhuur af met zijn dochter die ons daarna letterlijk zei: 'You can pay by Mr. Hugo.' Dus dat hebben we ook gedaan.
We zetten onze koers in op het eerste wijnhuis, waar we een rondleiding kregen en natuurlijk mochten proeven. Heerlijk was het! Zeker omdat aan het einde van de proeverij niemand ons vroeg om te betalen. En wij fietsen vrolijk zwaaiend weer het erf af, op naar de volgende wijngaard. Bij de volgende wijngaard moesten we wel gewoon betalen, maar dat maakt het niet minder lekker. Vervolgens aan het einde van de dag leverden we onze fiets weer in bij Mr. Hugo. Mr. Hugo himself had voor iedereen een lekker koude limonade klaarstaan en we puften even uit het terrasje wat bij de fietsverhuur aanwezig was.

De volgende dag wilden we een autohuren om eventueel mee naar Salta te rijden. Maar dit was of te duur of niet mogelijk. We besloten om nog wat langer in Mendoza te blijven en dan een auto te huren voor één dag. Zodat we met die auto de omgeving van Mendozo konden verkennen, wat we de volgende dag ook hebben gedaan.
's Ochtends pikten we de auto op en gingen de Andes in. Het landschap veranderde snel en werd adembenemend mooi. Onderweg kwamen we een stoeltjeslift tegen! Whhaauww!! en hij werkte nog! Normaal was dit en ski-oord. Maar de stoeltjeslift was nu ook open. Dus gingen we omhoog.
Daarna zijn we doorgereden naar een heel mooi Inca punt om vandaaruit door te rijden naar het beeld van Cristo Rendetor, op de grens tussen Chili en Argentinië. Het was een lange, slingerende, stoffige weg naar boven. Maar uiteidenilijk hoog in de Andes vonden we het beeld van Christus en de grens tussen Chili en Argentinié.
De huurauto mochten we de volgende ochtend inleveren, wat we ook gedaan hebben. Daarna hebben we ons opgemaakt voor een 19 uur durende busrit naar Salta.

De 19 uur durende tour die we geboekt hadde viel een beetje tegen. hahah. De buschauffeur vertelde niks over de omgeving en reed gewoon rechtstreeks naar Salta. Later onze reis zouden we de busrit van ons leven krijgen. Maar daarvoor moeten jullie, lieve lezers, nog even doorlezen.

In Salta aangekomen, de volgende dag, beetje brak na 19 uur in de bus, hebben we eerst een relaxdagje gehad. Rustig aan, siësta en beetje door de stad slenteren. In de avond zijn we wat gaan eten in het uitgaansgebied van Salta. Een weg met alleen maar restaurantjes met alleen maar live muziek en optredens. De naam van deze weg waren we al snel vergeten omdat we het al snel de 'Lange benen boulevard' noemden. Iets met de mode, zal ik het daar maar op houden. hahaha.

In Salta is en gondel die naar boven op de heuvel gaat, waarbij je een prachtig uitzicht hebt over de stad. We hebben deze gondel naar boven genomen en zijn vervolgens met de mountainbike naar beneden gegaan! Super gaaf. Daarna de indrukwekkende maar toch een beetje vreemde / macabere begraafplaats bezocht. Ook nog geld gewisseld bij de plaatslijke wisselaar die luidkeels uitriep dat hij hel blij was met de 100 euro die we wisselden. 's avonds zijn we natuurlijk naar de 'lange benen boulevard' gegaan om te eten en hebben daar een geweldige gaucho-show meegemaakt!
De daaropvolgende dag hadden we een auto gehuurd om de omgeving van Salta te verkennen. We hadden een aantal punten hoog noordelijk gevonden waar we naartoe wilden. We reden Salta uit en kwamen al snel op een fietspad, ohnee toch gewone weg terrecht. Het was een bergweg zo smal als en fietspad maar was toch voor auto's bedoeld. Halverwege kwamen we een politie controlepost tegen. We besloten onze tactiek te gebruiken die we ook al bij Mendoza hadden gebruikt: Raampje open en dan heel breed glimlachend zeggen: Hello!!! How are you?
De meeste agenten schieten dan in de stress: 'Shit, buitenlanders en ik spreek geen Engels'. Ook deze agent, hij vroeg waar we naar toe gingen en waar we vandaan kwamen. Ik vertelde dat we uit Holanda kwamen, aangevuld met het sleutel woord: Máxima. Nadat ik de naam van onze koning in ook had gezegd herhaalde de agent haar naam, sloeg op zijn borst en we mochten verder rijden! hahah geweldig! Saved by the queen.
We hebben verder een geweldige rondrit gemaakt door de omgeving met bére grote lama's en dorpjes waarbij een berg werd verhuurd.

De volgende dag hebben we het vliegtuig naar Foz de Iguacu (of Puerto de Iguazu) genomen, waar we 's avonds aankwamen.
's morgens zijn we vroeg opgestaan om er een hele volle dag van te maken. We begonnen met het oversteken van de Argentijns Brazilaanse grens. We wilde namelijk eerst de Braziliaanse kant van de watervallen bewonderen. Heel mooi en indrukwekkend, ook als je het en tweede keer ziet, zoals in mijn geval. Na de watervallen zijn we teruggegaan naar het stadje waar we heerlijk lokaal gegeten hebben, kebab. ;) We zijn zulke culturele jongens. haha.
Na het broodje kebab zijn we doorgegaan naar Paraguay waar we eerst over de grootste zwarte markt heen liepen en vervolgens de motortaxi namen naar de Taipu dam. De Taipu dam had ik nog niet gezien en is de een na grootste dam van de wereld. Het is een stuwdam en verzorgd ongeveer 80% van de stroombehoefte van Pargauay en 17% van de stroombehoefte van Brazilië. We kwamen aan bij de dam, eerst zagen we een filmpje over de geschiedenis van de dam en wat voor grote betekenis deze dam voor de mensheid heeft (het filmpje deed was iets wat overdreven nationalistisch en sentimenteel). Vervolgens stapten we een geheel verzorgde bus in. Die ons rondreed over de dam, alle mooie uitzichtplekjes aandeed en een gids vertelde ons nog wat aanvullende informatie. Aan het einde van de rit stapten we uit, bedankten de chauffeur, net als iedereen. En we vroegen ons af wanneer we moesten betalen?? Weer niets of niemand die om geld vroeg, terwijl deze tour volgens alle reisgidsen, en mensen die we later spraken, echt geld kost.
We bleven bij ons motto: Vraag niet hoe het kan, maar profiteer ervan!
We zochten vervolgens naar de bus die ons terug richting de grens kon brengen en deze vonden we. Je moet weten dat Paraguay en Brazilië heel erg veel verschillen, het is bijna ondenkbaar hoe groot het verschil is tussen de twee zijden van de brug. Aan de Braziliaanse kant van de grens is alles heel geciviliseerd en bijna Europees, nette straten, bussen met airco, geordend verkeer, groen en geen rondslingerend afval. Als je dan de brug naar Paraguay oversteekt is het alsof je in één klap in een ontwikkelingsland staat. Het stikt er van de opdringerige straatverkopers, vieze, rommelige straten, wegen vol met kuilen, half afgebroken of half afgebouwden panden, rommel en vuil op straat.
De bus die we namen vanaf de Taipu dam was ook en bus die past binnen dat plaatje. Het was een hele oude, bijna versleten bus. het ging aan elkaar van gerepareerde onderdelen. De buschauffeur was uiterst vriendelijk en zijn zoontje maakte de stoelen en banken schoon. Er stond verder niks op de bus, er stond alleen en bordje achter de ruit waar hij naartoe ging. Geen bustijden of incheck computer. De buschauffeur stopte nog lange tijd vlak bij een winkelcentrum om zoveel mogelijk klanten op te pikken. Het zoontje van de buschauffeur haalde vervolgens bij iedereen het geld op en ging lief bij zijn vader, op het dachboard zitten.
De bus maakte een oorverdovend lawaai waardoor praten niet mogelijk was. Maar het gehele plaatje was mooi. Je gaat één grens over, één brug steek je over en je bent in een totaal andere wereld.
De bus zette ons af vlak bij de grens, we moesten nog wel een stukje lopen.
Vervolgens toen we in Brazilié waren, namen we even een milkshake bij de McDonalds en namen vervolgens de bus naar Argentinié, terug naar het hostel. Het was een heel volle dag waarin we heel veel beleefd en gezien hadden.
Toen we de volgende dag (weer vroeg) wakker werden wilden we naar de watervallen aan de Argentijnse kant. Het park aan de Argentijnse zijde is totaal anders dan de Braziliaanse zijde, maar zeker de moeite waard. We hebben er natuurlijk een boottocht gemaakt (tot onder / in de watervallen) en zijn vervolgens het heel park rond gelopen. We kwamen helemaal bovenop de 'Duivelsmond' wat en ontzettend mooi gezicht was, adembenemend mooi!
Vervolgens de nachtbus naar Corrientes, een stad die we op de kaart hadden gezien en die halverwege de weg naar Buenos Aires ligt.
De volgende dag kwamen we aan in Corrientes, kort samengevat: er is geen klap aan. Behalve ons hostel, wat echt super was en het kajakken wat we gedaan hadden was er niks te bleven. Dit maakte voor ons ook niet heel veel uit omdat we hier toch alleen maar waren voor een tussen stop. De volgende dag zouden we namelijk de volgende nachtbus naar Buenos Aires nemen. Zoals ik jullie al eerder in dit verhaal beloofde zouden we nog de busrit van ons leven krijgen! Nou daar komt het dan.
We kochten een busticket bij een ticketstation en kregen al 20% korting. Wij wisten niet waarom, maar waren al lang blij dat we korting hadden gekregen. We meldden ons op tijd op het busstation en de bus kwam na enige tijd voorrijden.Uiteindelijk toen we de bus ingingen werden we verrast door alleen maar leren fauteuils. Heerlijk zo breed als je ze alleen maar in business class ziet. We waren al zeer verrukt door deze verrassing toen we ook zagen dat we een heuze bus-stewardess hadden. Toen de bus begon te rijden en er en instructie video werd opgezet deelde de stewardess zuurtjes en nootjes uit. Aah heerlijk!
Stephan en ik hadden het erg naar onze zin, We waren tot nu toe zeer te spreken over de prijs - kwaliteit verhouding. We hadden de nootjes nog niet op of er werden champagne glazen uitgedeeld!!! Whooohooo wat een bus is dit! Of we champagne wilde: Natuurlijk!
We zijn zeer te vreden over deze bus!
Ondertussen werd er een film opgezet ter ontspanning. Toen we ons net lekker in onze fauteuils hadden genesteld kwam de bus-stewardess weer langs: Of we mee wilden doen met de bus-Bingo? Natuurlijk! Wij doen overal aan mee. De film werd even stil gezet en de bingo werd gespeeld. Helaas geen prijs.
Even later was het tijd voor avondeten, je hoort vaak slechte verhalen over het eten dat wordt geserveerd in de bussen in Argentinië, maar deze bus niet! Heerijk draadjes vlees met quise. Vervolgens nadat alles van het avondeten was opgehaald gebeurde er iets wat we eerst niet goed begrepen. Onze geliefde bus-stewardess kwam langs: 'Koffie of Whiskey?' Hè?? Hoorden we dat nou goed? Ze zal wel thee bedoeld hebben. En ze herhaalde de vraag. Koffie of Whiskey? Opeens werden Stephan en ik twee jongentjes met glinsterende oogjes. 'Ja doe maar whiskey'. De stuwardess zal daarna wel gegrinekt moeten hebben, Want wij begonnen op enthousiaste, blije verraste toon te jubelen. Wat een busrit is dit! Wie had dit verwacht???
Uiteindelijk kregen we ook een glas whiskey, nee geen glaasje, een glas.
We hebben heerlijk geslapen en werden de volgende morgen door de busstuwardess gewekt met en ontbijtje (met warme croissant).
Inderdaad we kwamen uitgerust en wel aan in Buenos Aires.
In Buenos Aires hielden we een shopping-day en gingen 's avonds lekker op eten. Het grote avontuur samen met Stephan zat er op, dachten we....

De vlucht van Stephan zou rond 14.00 vertrekken, het was ongeveer 30 minuten naar het vliegveld, maar je weet het hier maar nooit dus we besloten ruim op tijd op het vliegveld te zijn. Om 10.30 waren we er al. Lekker rustig en bakje koffie, de vlucht stond toch nog niet op de borden.
Zo tegen boarding tijd, (2 uur voor vertrektijd) stond de vlucht ook nog niet op de boarden, maarjah het is Argentinié t zal wel goed zijn. Maar ook bagageband, om je bagage in te checken was nog steeds niet open. Ik besloot even rond te lopen op zoek naar informatie, niks te vinden natuurlijk! Stom vliegveld! En opeens herinnede ik mij dat Buenos Aires twee vliegvelden heeft......Ja inderdaad je raad het al, we stonden op het verkeerde vliegveld! Twee uur voor vertrektijd. Dus ik ren terug naar Stephan: 'Pak je tas, we staan op het verkerde vliegveld' We sprongen in een taxi die ons vervolgens met Argentijnse snelheid, in 45 minuten naar het andere vliegveld bracht. We waren nog net op tijd! Stephan kon inchecken en bij wachtrij van de douane namen we afscheid, Het avontuur was dan nu echt voorbij!

Bedankt het was een super tijd!!! We hebben veel lol gehad en wat zal jij blij zijn dat er in Nederland geen onverwachte afstapjes zijn!

Voor mij is de reis nog niet voorbij! Over enkele dagen komt Bas me opzoeken! Gezellig en leuk dat iedereen mij komt opzoeken! De tijd lijkt nu heel snel te gaan en voor jullie het weten zit ik bij jullie op de bank, mijn verhaal te doen!