Argentinië en Chili

Deze keer zal ik het kort houden, hahah, De vorige keer was inderdaad een heel lang verhaal!
Mijn vorige verslag was geëindigd bij dat Stephan op het nippertje op het juiste vliegveld stond om daar het juiste vliegtuig te nemen.
Vervolgens had ik daarna zo´n twee dagen voor mijzelf om wat dingen te regelen. Allemaal van die simpele dingen die ook gewoon doorgaan, ondanks het feit dat je op reis bent. De was doen (naar de wasserette brengen), e-mails controleren en beantwoorden, deze blog bijhouden enzovoorts. Maar ook heb ik alvast mijn collega´s op school ingelicht dat ik er komend schooljaar gewoon weer bij ben! Het reizen bevalt heel goed, ik heb geen heimwee, maar er is nergens een plek zoals thuis. Tijdens mijn reis realiseer ik me dat ik een zeer gezegend mens ben, ik heb een druk maar heel leuk sociaal leven en onwijs mooi en leuk werk. Dus voor degene die bang waren dat ik misschien niet meer terug zou komen, jullie hoeven niet bang te zijn hoor! Ik kom gewoon weer terug. Op 1 juli vlieg ik terug naar Frankfurt vanwaar ik dan huiswaarts keer.

Maar terug naar Buenos Aires, waar mijn laatste verslag eindigde. Ik kan mijzelf nu bijna ook gids in Buenos Aires noemen. In het hostel waar ik zat, zat ik op de kamer met een aardige meid uit Australië, Chanel. Ze was ook alleen en kende Buenos Aires nog niet goed. Dus ging ik met haar een dagje op stap, erg gezellig. Sowieso zijn er heel wat Australiërs, of Aussies hier in Zuid Amerika. Net als Nederlanders en Duitsers kom je die overal tegen.
Vervolgens de volgende dag ging ik véél te vroeg naar het vliegveld, rond 4.30 zou Bas landen, de volgende vriend die mij tijdens mijn reis zou gaan vergezellen.Ik stond dit keer bij het goede vliegveld. We hebben eerst even goed bij zitten praten en zijn vervolgens de stad in gegaan en heb hem de mooie wijken La Boca, San Telmo, Palermo en het centrum laten zien.
Vervolgens besloten we om een dagtripje te doen naar San Antonio de Areco. Volgens de reisgids de gaucho hoofdstad. Het was betrekkelijk in de buurt, dus waarom niet. Na een busrit van een uurtje kwamen we aan in San Antonio de Areco. Het straadbeeld en het gaucho-park deden inderdaad best Western aan. Maar verder hebben we zeggen en zwijgen maar 1 gaucho gezien. Beetje jammer maar was wel een leuk uitstapje!

Via internet konden we een goedkoop vliegticket naar Tucuman krijgen, een stad in het oosten van Argentinië. Met een korte binnenlandse vlucht kwamen we aan op het nieuwe vliegveld van Tucuman. Ja het nieuwe! Het oude vliegveld lag namelijk te dicht op de stad en was sinds enkele jaren omgetoverd tot een busterminal. Waar de bussen aankomen en vertrekken. De verkeerstoren stond er nog!
Vanuit Tucuman zijn we twee dagen naar Salte gegaan, daar is de echte gaucho cultuur had ik Bas verteld! Salta was ik inderdaad al eerder geweest, het is een fantastische stad, totaal geen probleem om daar nog een keer rond te lopen. Nadat we op te plaatselijke markt wat snuisterijen hadden gekocht begon het enorm te regenen. Maar dan echt enorm! De straten werden heuze rivieren, (10 á 20 cm water). We schuilden bij de toeristenkraampjes en toen het minder werd gingen we bijna zwemend terug naar ons hostel.

Tot nu toe is het reizen altijd goed gegaan. Geen enkele keer pech gehad of een ongeluk.Tijdens de busritten die ik met Bas aflegde leek het wel bingo! De eerste busrit vanuit Tucuman naar Salta brak de distributieriem van de bus. Waarna de twee chauffeurs zich ontdeden van hun witte overhemd en vervolgens de distributieriem en overige riemen en snaren vervingen in de daaropvolgende 2 uur.
Op de terugweg was er iets aan de hand met de remmen en werden we gewoon van bus gewisseld. Ach... je maakt tenminste wat mee.

Na tien dagen zwaaide ik Bas weer uit en ik nam zelf het vliegtuig naar Mendoza. Mendoza, de wijn regio, tegen de Chileense grens.
Vanuit Mendoza zou ik namelijk de bus nemen richting Santiago, de hoofdstad van Chili. Ik had het helemaal uitgezocht en het zou lukken. Ik zou rond 9.00 uur landen op Mendoza en zou met een beetje haast de bus van 10.00 uur kunnen nemen richting Santiago. Als dat niet zou lukken zou ik voor de reserve-optie gaan, de bus van 13.00.
Het ging allemaal lekker, lekker, lekker. Ik kwam om 9.45 aan op het busstation, helemaal super! Ik naar de bali van de juiste busmaatschappij, waren alle bussen vol!!! De eerstvolgende bus die plaats had ging pas om 22.00 uur..... Tjah er zat niks anders op. Dus spontaan, maar niet verwacht dagje Mendoza. Ik heb mijn boek gepakt en ben lekker in het park gaan zitten. Gelunched, wat rondgelopen en vervolgens weer terug naar het busstation gegaan.
De busrit richting Santiago zou heel mooi moeten zijn, door de Andes. Helaas heb ik hier niks van meegekregen omdat het donker was.
Wat ik wel hem meegekregen is de twee uur durende wachtrij voor de grensovergang Argenitinië-Chili. Na twee uur wachten was onze bus aan de beurt. Alles werd uit de bus gehaald en gescand. Niemand mocht eten of etenswaren mee hebben. Stempeltje kregen en we mochten weer in de bus plaats nemen en zijn doorgereden naar Santiago.

De eerste dag in Santiago heb ik een rustig dagje van gemaakt. Ondanks het feit dat je in de bus wat geslapen hebt ben je toch niet helemaal top fit. Dus de ochtend heb ik heerlijk gerelaxed en vooral weinig gedaan. In de middag besloot ik wat te doen. Een rondwandeling door de stad. Vanaf het centrale plein starte om 15.00 een gratis city-tour (nou ja gratis... aan het einde werd een fooi verwacht) Maar wel heel leuk! Tijdens deze tour kwam ik aan de praat met een aantal Brazilianen, een stelletje uit Sao Paulo en een moeder met zoon uit Maceio.
Met Brazilianen is het altijd gezellig, lekker Portugees praten. Brazilië en Brazilianen zijn anders dan de rest van Zuid Amerika (in zeer positieve zin). Dat is niet alleen mijn eigen observatie, maar is mij ook door een aantal Chileenen en Argentijnen verteld. Misschien omdat ik Portugees spreek, misschien omdat ik vaker in Brazilië geweest ben of gewoon omdat ik heel Braziliaans ben (volgens Brazilianen) is er altijd een click en veel gezelligheid als ik Brazilianen tegenkom. De tour was heel leuk, alleen moesten we zo nu en dan stil zijn omdat de gids het een en ander wilde vertellen. hahaha.
Vervolgens ´s avonds nog met het koppel uit Sao Paulo afgesproken om samen te eten. Erg gezellig, maar ook erg laat.
De volgende dag dus maar weer uitgeslapen. Maar dat mag ook want ik heb vakantie. Nadat ik uitgeslapen had, was ik alvast naar het vliegveld en terug gegaan. De volgende dag zou ik namelijk mijn zusje en haar vriend ophalen. Jorien en Mark.
De heenweg ging niet helemaal goed, ik stond aan de verkeerde kant van de snelweg en moest met een andere bus weer op het vliegveld terrecht komen. Maar de terugweg ging wel goed!
´s Avonds was een gezamelijke maaltijd in het hostel. Simpel, maar heel gezellig! Daar kwam ik aan de praat met een jongen uit Victoria (Brazilië).
Inderdaad, dat was ook erg gezellig en we zijn na de maaltijd nog een biertje buiten de deur gaan drinken.

De volgende dag, voor de verandering op tijd opgestaan om Jorien en Mark van het vliegveld te halen! Al een half jaar geen familie gezien!!! En nu komen ze over! Het was daarom heel leuk om elkaar te zien!
´s Avonds samen met Jorien uit eten geweest. De volgende dag de city tour gedaan. (nu lette ik wel op) en hebben daarna de Cerro Cristobal beklommen, een berg in het centrum van Santiago. Een BBQ schotel voor twee besteld bij de lunch, die meer dan genoeg bleek voor ons drieën.
De volgende dag hebben we een andere tour gedaan door Santiago, een tour die niet langs de historische hoogtepunten ging, maar langs het dagelijks leven van de Chilenen. We gingen over verschillende markten, zoals de vismarkt, de groentemarkt en de centrale markt. Vervolgens gingen we naar de begraafplaats, wat eigenlijk een heel groot parkt is.
En als afsluiting hebben we een Terromoto geproefd (een plaatselijke cocktail die letterlijk vertaalt Aardbeving heet).

Op 21 februari, ja mijn verjaardag, werd ik wakker met heel veel berichtjes op mijn telefoon en facebook! Heel leuk en lief van jullie allemaal!
Als verjaardagscadeau kreeg ik van Mark en Jorien een nachtje sterrenkijken. Maar daarvoor moesten we wel eerst 6 uur rijden. De dag ervoor hadden we al een huurauto geregeld.
De tocht ging richting La Serena, en vandaaruit naar Vicuña. Een 6 uur durende rit waarbij we heel veel rots en stenen zagen. Afgewisseld met stenen en rotsen. Ohjah en niet te vergeten de cactussen.
´s Avonds werden we opgehaald met een busje om sterren te kijken door een telescoop ergens hoog in de bergen. Tjah en wat kom je altijd hoog in de bergen van Chili tegen?? Juist Nederlanders! We kwamen een echtpaar tegen van in de 60. Zij waren 5 maanden aan het rondfietsen door Zuid Amerika. Dat deden ze ieder jaar vertelden ze. Erg bewonderingswaardig!
Maar daarvoor stonden we niet bovenop de berg, we waren er voor de sterren! Het was erg indrukwekkend. Eerst de maan gezien en vervolgens verschillende sterrennevels, supernova´s en sterrenstelsels. Wat ik zelf het mooiste vond was Jupiter. Deze planeet was goed te zien, samen met zijn twee banen die om hem heen liggen en de 4 manen.

De volgende dag gingen we een beetje touren. Beetje rondrijden tot de weg ophield en dan weer terug. Ook nog een rondleiding gehad op een pisco-stokerij. Pisco is het natoinale likeur van Chili en wordt gemaakt van druiven. De verschillende pisco´s die we na afloop mochten proeven waren erg lekker. Onze dag eindigde in La Serena.

Toen we de volgende dag wakker werden in La Serena was het pinguïn- dag!!! We hadden besloten om wat naar het noorden te gaan, want daar was het mogelijk om pinguïns te bekijken. Dus wij naar Reserva Nacional Pinguïno de Humboldt. Het nationale park wat erbij hoort. Halverwege zijn we gestopt voor een fotoshoot met een cactus en zijn toen vervolgens over een zandweggetje gereden richting de zee. Daar aangekomen was er veel levendigheid omtrend het bezoeken van de pinguïns. We kochten een kaartje en gingen met een bootje mee. Dit bootje liet ons de daaropvolgende twee uur heel heel heel veel dieren zien. Eerst voerden we langs twee walvissen waarna we een aantal dolfijnen tegenwkamen. Daarna gingen we richting het eiland waar we natuurlijk de pinguïns tegen kwamen maar ook Jan van Genten, zeehonden, zeeleeuwen en zeeotters.
Een fantastische boottocht was het! Als afsluiting aten we een aantal empanada´s (ook Chileens) en reden terug naar La Serena.
Het was een bewolkte dag dus we hadden onze gezichtjes niet ingesmeerd en dat bleek ´s avonds ook wel! hahah.
Ook zijn we die avond heerlijk uit eten geweest en hebben een heerlijke steak genomen. Het was een super dag!

Nadat we in La Serena nog een dierentuin met alleen maar kippen en geiten hadden bezocht zijn we voor een tussenstop terug naar Santiago gegaan, om de auto in te leveren. En nu zijn we in Valparaiso.
Vandaag al een beetje rondgelopen in Valparaiso, maar morgen gaan we de een citytour doen! Het zal ons benieuwen!!!!!!